Verkeerd gegokt.

Soms pakken de dingen anders uit dan je tevoren bedacht had.

Bij de voorbereidingen van de Elbetocht heb ik aan een aantal mensen langs de Elbe gevraagd wat de beste tijd zou zijn om van Dresden naar Maagdenburg te varen.
Allen raadden ons de periode van eind mei/ begin juni aan.
Ondanks de niet spetterende weersverwachtingen vertrokken we met goede moed met de trailers naar Stadt Wehlen op zaterdag 25 mei. We: Sybren en Tineke Kingma Boltjens, Boudewijn Backx en ondergetekende.

Van de oorspronkelijk  acht enthousiaste schippers moesten er zes helaas verstek laten gaan of ze gokten, beter dan wij, toch op Morbihan.

Zondagochtend opgewekt vertrokken Eerst alle aandacht nodig voor het varen op snelstromend water. Na een uurtje ook tijd om om je heen te kijken. Voor zover door het grijs heen te zien een prachtige omgeving, zeker de eerste dagen tussen de bergen. Verderop werden de uiterwaarden wijdser, het land vlakker en de dijken hoger.
Heel rustige stukken, veel vogels, burchten, mooie herenhuizen, vakwerkbouw en ouderwetse industriegebouwen. Erg weinig beroepsscheepvaart, zo nu en dan een “echte’ raderboot of een duwcombinatie.
Spannend varen op de harde stroom –soms wel 10 km per uur-, zonder motor is er geen terug! Dus heel goed vooruitplannen om een gierpont veilig te passeren of de afgesproken afmeerplek te bereiken.
Veel ‘ schipperen’geleerd : het water/de stroom leren lezen, hoe vertraag je de snelheid op stroom, hoe leg je bootje vast met zo’n gierende stroom.

Maar helaas:
Wat een lang verhaal had moeten worden stopte voor ons  veel te vroeg. Het heeft uitgebreid de nieuwsberichten gehaald: Elbe buiten haar oevers getreden, dijk doorgebroken, duizenden mensen geevacueerd.
We hebben de aanloop daarnaar toe meegemaakt.
Geen dag zonder heftige hoosbuien of uren lange  miezerregen. Geen regenpak was daartegen bestand.

Dankzij de ongelooflijke gastvrijheid en behulpzaamheid van de diverse havenmeesters konden we in meer of minder comfortable clubhuizen/ botenloodsen slapen en de kleren weer een beetje drogen. In welke jachthaven  in Nederland steken ze de openhaard voor je aan, zetten ze koffie voor je en brengen ze de volgende ochtend een zak met verse broodjes?

Ondanks deze troostende verwennerij moesten we op vrijdag 31 mei, na een angstaanjagend en knetterend onweer, waarbij je de overkant van de rivier niet meer kon zien, besluiten om onze tocht te stoppen in Wittenberg. De weersverwachting werd steeds slechter, de stroom steeds harder.
Zaterdag de trailers opgehaald en dezelfde avond nog de bootjes weer op de trailers gehesen. Dat was maar goed ook want de volgende ochtend was de trailerhelling niet meer te zien en konden we niet meer met droge voeten over de kade lopen.

Helaas hebben we Maagdenburg dus nooit gehaald.
Ondanks alles hebben we  toch ook genoten. Het had prachtig kunnen zijn bij beter weer!

Wie toch nog eens een gokje wil wagen en behoefte heeft aan meer informatie is van harte welkom.

Willem Leopold

Huibertje