De bewering dat het altijd mooi weer is tijdens (onze) Waterland Raid kwam een beetje aan het wankelen toen we vrijdag s’morgens onze neuzen buiten de tenten staken. Een grijze lucht gecombineerd met een noordoosten windje 5, bij een temperatuur van hooguit 10 graden kun je met de beste wil van de wereld geen mooi weer noemen. White horses liepen regelrecht de haven binnen en hadden de bootkampeerders al een slapeloze nacht bezorgd. Edam werd door deze omstandigheden een brug te ver voor de meeste deelnemers. Wat nu te doen…

Gelukkig waren Onno en Anneke bereid om ons op hun Groninger tjalk uit te nodigen (die in de naburige haven lag) voor een bakkie koffie of thee en om hun boot te bekijken. Een prachtige schuit met een nog in originele staat verkerende roef waar we met z’n negentienen in pasten. Onno woont nu op het schip en volgens ons heeft hij het prima voor elkaar. Daarna terug naar de haven.

Tijdens het palaver werd besloten om in de middag naar Marken te crossen voor diegenen die toch wilden zeilen (de echte bikkels zullen we maar zeggen). 

Donderdag middag hadden we met een groot aantal mensen de feestelijke doop van de nieuwe boot van Ben en Yvonne bij mogen wonen dus Ben wilde dat juweel van een Juwell natuurlijk wel eens aan de tand voelen.

Hans met z’n trimaran beet de spits af en uiteindelijk voeren we met 6 bootjes richting Marken. Het weer was inmiddels behoorlijk opgeknapt, iets minder wind met een lekker zonnetje maakte dat het helemaal geen straf was om op het water te vertoeven. Het was alleen nogalwelzotamelijk frisjes. Gezamenlijk aangemeerd in de haven van Marken en daar lekker een visje gegeten en koffie geleut. Daarna terug naar het Hemmeland om de laatkomers te verwelkomen en met z’n allen te dineren in de kantineboot van de zeilvereniging. Supergezellig met goed eten en goed gezelschap, wat wil een mens nog meer.

Na een veel rustiger nacht was iedereen uitgerust en welgemoed aan het gezamenlijke ontbijt, wat ook nu weer een feest was om mee te maken. In de luwte achter de bomen met de eendjes scharrelend rond je voeten en de vogeltjes kwinkelerend in de struiken was het bijna paradijselijk te noemen (nu moet ik niet gaan overdrijven, maar het was echt heerlijk).

Halftien van wal gestoken en om 10 uur door de oude sluis in Monnickendam waar ze inmiddels mooie touwen aan de sluismuren hadden gemaakt zodat het schutten dit keer zonder schade verliep.

De tocht naar Het Die verliep volgens het boekje met bezeilde rakken en korte roei stukken. Deze dag kenmerkte zich als een echte voorjaars dag met zon, wind en een lekkere temperatuur (zie je wel: altijd mooi weer met de Waterland). Het Die ontving ons weer uiterst gastvrij en het was weer een verademing om daar te vertoeven. De cateraar had zijn beste beentje voorgezet en had een heerlijk diner klaargemaakt. Eerst een lekkere pompoensoep en daarna malse zalm uit de oven met gebakken aardappeltjes en verse warme groenten. Een romig fruittoetje als besluit maakte het feest compleet.

Dit jaar hadden we een avondactiviteit bedacht. Een ‘”petje op, petje af “quiz. De eerste reacties waren een beetje lauw maar toen 90% (ja, 90%) meteen na de eerste vraag al afviel, werden de dames en heren wakker en de gezichten fanatieker. De vragen hadden allen een nautisch karakter, dus de kennis van de sport waar we mee bezig zijn werd behoorlijk getest. Voor de meesten een eyeopener zullen we maar zeggen (H’m). Uiteindelijk was het reuze geslaagd en misschien herhalen we dit nog eens op een midwinter bijeenkomst.

De volgende dag een herhaling van zetten, met dien verstande dat het record eieren bakken op scherp werd gesteld door meestereieren bakker Joost met 18(!) stuks en dat de oudste deelnemer van onze vloot zo enthousiast zijn boot insprong dat hij de voorzichtigheid uit het oog verloor, bleef haken achter zijn verstaging, half uit z’n boot viel en daarbij zijn scheepje ondersteboven trok dat prompt volliep. Gelukkig geen kwetsuren (behalve een kras in het zelfvertrouwen), dus na een kwartiertje gezamenlijk hozen was iedereen klaar voor vertrek.

Een korte etappe, maar de wind was wel naar het noorden gedraaid en dat was nou net de kant die we op moesten. Sommige mensen hebben altijd pech…nou, wij niet, want de wind was maar een drietje en met een beetje roeien en peddelen schoten we prima op en waren we in no-time in Zuiderwoude waar we de lunch /koffie nuttigden en ‘en passant’ nog even een expositie van schitterende foto’s bezochten in de plaatselijke kerk. Daarna afscheid genomen van de Die zeilers en doorgestoomd naar Monnickendam. Snel de boten op de kant en daarna de afscheidsborrel met veel bitterballen op het terras in de zon. Fantastisch!

Wij hebben deze Waterland als een hele goede ervaren, vooral door de aanwezigheid van Leo en Maud, de kinderen van Joost en Viola en ik hoop dat dat voor alle deelnemers geldt.

Alle onwaarheden in dit artikel vallen onder volledige verantwoordelijkheid van……

Herman, Eliane, Margreet en Hans *)

NB De foto’s bij dit verslag zijn van Sara en Eliane.

*) de auteur, dat moet wel even gezegd (de redactie).