De Dorestad raid 2018 beleefde primeurs: een nieuwe voorzitter (Onno ipv Hans), een nieuwe organisator (Tineke) en een nieuwe routeplanner (Joost ipv Willem). ‘Jong’ zeilend bloed, die het oude traditionele concept uitstekend wist uit te voeren samen met de ons vertrouwde ‘In Dubio’ en haar zeer vertrouwde beheerders, Leo en Hannah Versloot.
De inschrijving opende na de winterbijeenkomst en de tocht was daarna al heel snel volgeboekt, zodat een aantal zeer vertrouwde oud-gedienden helaas niet meer meekonden. Wel waren er een aantal nieuwkomers snel bij, en het was goed te horen en te merken dat zij ook heel enthousiast waren over deze tocht. Hier foto’s van hun bootjes:
Zes Engelsen, voor een groot deel ons goed bekend, waren voor de raid overgekomen. Eén boot van hen moest even in de takels, maar dat leverde weer een aardig poseermoment op.
Karin en Arthur, vrouw en zoon van de dit jaar overleden Reyer kwamen zaterdag mee, en dat bleek voor hen een zeer waardevolle herinnering aan Reyer, die de Dorestad raid koesterde.
De tocht dwaalde verder ruim om start- en finishplaats Akkrum heen, waarbij Friesland wederom een zeilparadijs bleek. We overnachtten de eerste nacht vlak voor het Tjeukemeer, passeerden daarna Sloten en Woudsend, staken het Heegermeer over en sliepen op het Grote Gaastmeer. We trokken daarna via Workum en Bolsward voorbij IJlst voor de laatste nacht. En dat alles met goed weer: we konden roeien, we konden in de loop van de dagen steeds meer zeilen, hadden eenmaal een koude ochtend maar verder regelmatig zon, en slechts een enkel buitje.
De veertiende Dorestad raid was weer een groot succes!
Dirk Branbergen, webbeheerder
Nog drie verslagen:
Verslag van Hans Arends:
Impressies van de Dorestad Raid 2018 door spijtoptanten
We hadden de Raid al twee jaar aan ons voorbij laten gaan door verschillende oorzaken en dit jaar dreigde dat weer te gebeuren.
In het voorjaar verkende we de agenda om te zien hoe we onze vakantie moesten plannen en tot onze grote verbazing lazen we op de site dat de Raid volgeboekt was.
Weer niet dus… jammer, maar aan de andere kant blij verrast door de grote opkomst. De Raid is in trek en dat geeft voldoening.
In het weekend voorafgaande aan de startdatum kregen we echter een telefoontje van Janko met de mededeling dat er afzeggingen waren en dat er dus plaats was als we nog mee wilden doen.
We waren op dat moment op Vlieland dus moest er even beraadslaagd worden maar de neuzen stonden al snel dezelfde richting uit te wijzen… wij wilden.
Woensdagmiddag kwamen we vroeg in de middag in Akkrum aan en zagen (alweer tot onze verbazing) dat het merendeel van de deelnemers al te water lag.
Misschien komt dat omdat een groot deel van vloot uit gepensioneerde schippers bestaat die wat makkelijker tijd kunnen vrij maken maar ik geef de schuld aan grenzeloos enthousiasme.
De “in Dubio” lag ook aan de steiger en we werden meteen gastvrij onthaald door Leo en Hanna met koffie en koekjes en aan het eind van de middag lekkere soep.
Joost had de route bepaald voor dit jaar en ik moet zeggen, dat heeft hij voortreffelijk gedaan. (Hij had natuurlijk wel de mazzel dat het vijf dagen prachtig mooi weer was)
Maar niettemin, de palavers werden ook met stijl door hem geleid en de dag trajecten zeer duidelijk uitgelegd…
Dat we de vloot na een paar kilometer helemaal kwijt waren omdat ze een ander vaarwater kozen zal wel aan ons hebben gelegen…
De vloot bevatte voor ons een aantal nieuwe gezichten die met verrassende boten waren gekomen.
Zoals Cees Koelmeijer met een uiterst lichte kajak bestaande uit een lattenframe dat bespannen was met dacron.
Spectaculair als je hem met tegenlicht zag varen. De zon scheen er dwars door heen. (Zie foto)
En wat dacht je van de” flerk “van Lieuwe Feenstra, een roestvrijstalen schouw met een vleugelzeil uit twee delen dat je voor de wind aan beide zijden uit kon vouwen. Het was een indrukwekkend gezicht om de boot onder een wolk van zeil te zien varen. Loeisnel was hij ook, mede door de inzet van bemanningslid Douwe.
En dan hadden we nog de “Hatseflats” van Hubert en Klarie, de “Seehaas” van Geert en Maartje en de “Skua” van Frank en Gerald.
Kortom… de vernieuwing is gaande.
Tja.. wat moet ik er meer over vertellen, je zou een dichter moeten zijn om de sfeer te schetsen die er gedurende het hele evenement heerste.
Vanaf het ontbijt tot aan de late uurtjes hebben we alleen maar blije en vrolijke mensen gezien die hun passie beleefden.
Prachtige meanderende vaarten, stille spiegelende plassen, wuivende rietkragen en nijdige brugwachters waren ons deel, wat wil een mens nog meer.
De slotavond was ook weer fantastisch met muzikale inbreng van Steve Payne en Steve Morton en de verschillende voordrachten waarbij het, waargebeurde, verhaal van Cees Koelmeijer wel apart vermeld moet worden.
Een hilarische act die op weergaloze wijze werd gebracht, en dat door een nieuwkomer …dat beloofd veel voor de toekomst!
Het was voor ons dus een mooie hernieuwde kennismaking met de Dorestad Raid en ik raad iedereen aan om volgend jaar bijtijds de site te raadplegen om in te schrijven want ik weet zeker dat het storm loopt.
Zeilersgroet, crew “Wuptem”
Verslag van Gerben Jan:
Zet je de neerhouder strak, bolling eruit, zwaard erin? We zijn bijna bij dat in de windse stuk. Smal maar dat gaat lukken. De riemen kunnen blijven liggen. Wat is Friesland toch mooi! En wat is dit weer een prachtige tocht aan het worden. Goed dat we de eerste dag goed naar het ZW zijn gekomen. Vanaf de Tjukemar is er met de W wind heel veel bezeild…!@#$! Zwaard omhoog! Ja, we draaien alweer. Ik dacht ook al, wat draait voor ons de Wuptem toch langzaam. Bui, dat wordt plastificeren. Gelukkig heel veel zon deze dagen. Nog twee bruggen geloof ik en dan zijn we bij ons vliegdek moederschip In Dubio. He, wat, strijken tussen de remming terwijl we de voor de wind door de brug komen? Is die brugwachter helemaal? Goed wat moet, dat moet maar dan ook wel heel snel anders zijn we er aldoor. !@#$! Die snelstrijk spaghetti is ook maar niet zomaar omhoog te krijgen. He, daar heb je de Flerk, die denkt sneller te zijn. Dat zullen we eens even zien. En dan ligt daar ons vliegdek moederschip In Dubio. Op naar de douche en de koffie en thee.
Geef je de zalm en de broccoli even door? Wat een dag he? Ja, prachtig. Hebben jullie ook moeten strijken bij die brug? Hoe hebben jullie eigenlijk de ra aan het zeil zitten? En bind je de ra dan ook nog aan de mast? Ja, wij wel ja. Dat met zo een val om de mast lijkt ons toch wat kwetsbaar. En de Skua dat is toch die boot die bij de werf van Peter Schouten lag te verkommeren? Ja, dat wil zeggen, hij lag eigenlijk bij die blokkenmaker in Almere op de trailer geloof ik. Maar hij is inderdaad wel in Kortenhoef terecht gekomen. Prachtige boot hoor. Vanavond de voordracht van Lieuwe over zijn dubbele vleugelzeil met draaimast. Ik ben benieuwd.
Zo voer een club van oude en nieuwe vrienden van de Stichting Natuurlijk Varen de jaarlijkse Dorestad, jaar 2018. De prachtige 4 daagse tocht begint in Akkrum op woensdagavond aan boord van de In Dubio, het accomodatieschip van Hannah en Leo Versloot die elk jaar gastvrijheid, onderkomen, ongelooflijk eten, drinken en wat dies meer zij en een beperkt corvee bieden. Een weerzien met velen en ook weer nieuwe gezichten. De volgende ochtend palaver waarbij Joost het tochtplan van die dag onthult en toelicht. En dat allemaal in het Nederlands en in het Engels terwijl er ook veel Fries klinkt. Er is aandacht voor veiligheid onder anderen in de vorm van weer en verkeer, gevaren – te weten routes met grote schepen. En ook voor een gezamenlijke plek voor het verorberen van de lunchpakketten. Geen wedstrijd, wel een wijd verbreid streven toch net iets eerder te zijn dan die of die. Op naar de Tjukemar. Geen wind. Een vertrek op de riemen en een enkeling op een trapstel. Bij natuurlijk varen past spierkracht wel, een motor niet. Eenmaal over de Terkaplesterpoelen onder de Herenzijlbrug door en op het Sneekermeer aangekomen ruist er iets in het rietgewas, dan is het weer weg. Dan komt het terug. Wind! En min of meer uit het noorden nog wel. Natuurlijk zijn goden goden en mensen mensen. Maar dat neemt niet weg dat de weergoden nu onze vrienden lijken. Aan de overkant van het meer een heerlijk lichtweer kruisrak met windschiftingen. Lunch. En dan al gauw zeer bezeild het hele eind via de Langweerder Wielen naar de Tjukemar. Wie zegt dat “plain sailing” ook “plain” moet zijn heeft de schoonheid gemist. Terwijl onderweg onze Engelse vrienden de zwaardophanging Bayraider stuk varen op een zwaar voorwerp en gelukkig kans zien dat ook weer gerepareerd te krijgen.
De volgende dagen gaan we door. De tweede dag van de Tjukemar dwars door Sloten met zijn prachtig decor en terrasjes, Sleattemer Mar, Woudsend, Hegemer Mar, naar de Grutte Gaastmar. Alweer zon en geen regen! De derde dag een grote ronde van de Gaastmar kruisend naar Workum, vandaar via Bolsward naar de Weinsleat bij IJlst. Met in het begin een geheel niet geplande of zelfs maar voorspelde regenbui. Daarna kon voor sommigen zelfs de korte broek aan! Gedeelte van de route een trekvaart waar velen nog nooit waren geweest. ‘s-Avonds de bonte avond waar velen zich kranig hebben geweerd. De vierde en laatste dag was het terug naar Akkrum. Schone mensen en schoon schip maken. Adresgegevens uitwisselen, afscheid nemen. Zouden die Vikingen in de negende eeuw met hun raids op Dorestad hebben geweten wat voor moois ze waren begonnen? Wat een tocht, 2019 lonkt!
Een Engelstalig verslag van Hubert Bakker, geschreven voor ‘The Dinghy Cruising Journal’.
At the end of the 9th century, the Vikings raided and plundered the prosperous city of Dorestad.
In 2005, Stichting Natuurlijk Varen (http://www.natuurlijkvaren.nl) introduced the modern Dorestad Raid: a 5 day trip for raid boats through the most beautiful sailing waters of the Netherlands.
The 2018 edition was held from 12 September to 16 September in Southwest Friesland.
The boats were accompanied by the ‘In Dubio’, a motor barge with sleeping and dining accommodation for the crews.
In the afternoon of 12 September, Klarie and I launched Hatseflats in the marina of Akkrum.
As newcomers, we were curious about the other participants.
We saw three Oughtred-designed Caledonian Yawls and an aluminium Tirrik.
Also a couple of Drascombes: a Scaffie, a Coaster and a wooden Lugger built from Russian plans.
A Goat Island Skiff, and ‘Flerk’, a wing-rigged scow made from stainless steel were looking fast, as was ‘Wuptem’, a 20ft GRP ketch with an innovative pedaling mechanism.
We launched together with a 18ft steel ‘vlet’ which had used by the sea scouts in an earlier life.
Adding to this diverse fleet were a varnished Twelve Foot dinghy, a skin-on-frame canoe, a Welsford Pathfinder and big ‘Marie’, a steel sailing barge for ferrying cattle and farmers produce.
Marie had Steve and Vivian Payne from the UK on board. Also from the UK were ‘Llafurio’, a Bay Raider 20 sailed by members of the Henley Whalers group and ‘Delilah’, Andrew Glauster’s 17ft canoe yawl.
Thursday 13 September – Day 1
The day started with sunshine but no wind.
After the briefing Klarie and I took our packed lunches to Hatseflats and started rowing.
In the Terkaplesterpoelen there was just enough wind to hoist the sail.
We floated through the corners of the Sneekermeer and through canals and small lakes until we arrived at our lunch spot at the Fammense Rakken.
We moored Hatseflats between the other boats at the jetty and enjoyed the sunshine.
After lunch we lowered our masts to pass under the A7 motorway.
Since Friesland is all lakes and canals, we did not have to row for very long until we hoisted the sail again.
And so we sailed onto the Langweerder Wielen, onwards to Boarnzwaag and the Skarster Rien canal on our way to the Tjeukemeer.
In the afternoon sun we reached the Zandrak and found our mothership ‘In Dubio’.
The Llafurio was still away, having hit an unidentified floating object which had sheared away their keel pin.
After successful repairs in Langweer, Llafurio and their crew returned and opened a keg of ale for all to celebrate.
Friday 14 September – Day 2
The day started with a drizzle in 4Bft SW so we put our oilies on.
We were to tack up the big and windy Tjeukemeer. Before we sailed I put in a reef.
The next hour we tacked up to the big motorway viaduct leading to the Follegasloot.
Once under the bridge we rowed for a bit and hoisted sail after Follega.
Having left the Grutte Brekken, we crossed the busy Prinses Margriet kanaal as quickly as possible.
After some more rowing and sailing we arrived in Sloten, one of the 11 cities of the ‘Elfstedentocht’, the famous Dutch ice-skating event.
We joined the other crews at a waterside terrace in the town center and enjoyed the sights of this picturesque town over morning coffee and Dutch apple pie.
After breaking up we sailed onto the gusty Slotermeer and rowed through Woudsend before we got at the lee shore of the Heegermeer.
The waves building over the length of the lake made for a bumpy ride.
I decided to continue with only one reef and spill wind every so often to keep Hatseflats under control.
We safely reached the Yntemasleat and short-tacked the canal to the Grutte Gaastmeer and made our way to the ‘In Dubio’.
After dinner, Lieuwe spoke about the wing rig of his ‘Flerk’ for a rather tired audience.
Saturday 15 September – Day 3
Saturday welcomed us with sunshine and 3-4Bft from W.
Our destination was the Weinsleat, a little creek south of Ijlst.
Todays route led us past three of the 11 cities of the Elfstedentocht: Workum, Bolsward, and Ijlst.
After crossing the Sanmar we tacked up the narrow canals leading to Workum, weaving through a steady flow of yachts returning from the Ijsselmeer.
Just before Workum, we turned onto the Workumer Trekvaart and broad reached NNW to Bolsward.
On Hatseflats we regularly clocked 5.5 knots.
The sun and wind made for glorious sailing, sometimes with three boats overtaking one another on the narrow canal.
At Tjserkwerd we moored our boats alongside the canal for our lunch break.
Just before Bolsward we turned on the Wimerts and continued SE towards the town of Ijlst.
The crews of the Tirrik and Hatseflats decided to sail into the town center.
After ‘punting’ through the narrow and shallow canals of Ijlst we found ‘In Dubio’ waiting in the Weinsleat.
We had a memorable dinner of lasagne and salmon and enjoyed an evening of storytelling and singing.
At the end of the evening, Hatseflats was presented the ‘Pride of the Fleet’ award, which made me immensely proud.
Sunday 16 september – Day 4
The final day of the raid began with a drizzle in 2Bft from W.
We got into our oilies again and made our way to Ijlst before turning onto the Soalsleat.
Having meandered SE we crossed the Prinses Margrietkanaal, now quiet because it was a Sunday.
After the Stobberak we lowered our masts to cross underneath the M7 motorway.
While sailing to the Sneekermeer it got dry and the wind increased to 3Bft.
By accident I got the sheet and tiller messed up and bumped against Onno and Anneke’s Caledonian Yawl as Hatseflats rounded up into the wind.
Relieved that no damage was done, we continued and saw hundreds of dinghies and keelboats racing on the Sneekermeer.
We weaved through them to the Terkaplester Poelen where a barge race was under way.
After that it was only a short stretch back to the Marina in Akkrum.
As we were unrigging, we heard that the wing-rigged ‘Flerk’ had sunk on the Sneekermeer, but that the crew were safe.
We ended the Dorestad Raid with a mug of tea on the In Dubio. All too soon the raid was over.
It was a wonderful experience.
We had enjoyed sailing in one of the most beautiful sailing spots in the Netherland and also made many new friends.
I am already looking forward to next year!