2012 Dorestad raid

De Dorestad raid 2012 startte woensdagavond 12 september op de werf Hofstra in Leeuwarden, waar de bootjes het water in gleden. Er is ’s avonds doorgeroeid of gezeild naar Lekkum, waar het welkom op de in Dubio plaats vond en de eerste nacht werd doorgebracht. ’s Morgens hozen, en daarna met mooi weer, met een op de boot al voorspeld zwak windje richting Dokkum. Aldaar lunch en verder getrokken naar de tweede overnachtingsplek even voor Dokkumer Nieuwe Zijlen. Vrijdag de sluis door, en het  Dokkumer Diep in naar het Lauwersmeer. Een pittig dagje, met westenwind 6-7 Beaufort. Voor een gedeelte van de groep lunch in het Stropersgat. Daarna de Zoutkamperril in, waar de in Dubio inmiddels lag voor de volgende overnachting. Zaterdag weer met een rustig windje doorgevaren tot het rustieke Aduarderzijl. Zondag nog een klein stukje kruisend tot Garnwerd, trailers ophalen, bootjes eruit. Het was een raid met zeer afwisselende omstandigheden, prachtige bootjes, en een fantastische sfeer. 

Hieronder een overdruk van het artikel in Spiegel der Zeilvaart over deze tocht, daaronder een verslag van Luc Sluimer.

*   *   *

 

*  *  *

Verslag van Luc Sluimer, in Mirror ‘Houtje touwtje’ (zie ook bootportret hiervan):

12 september kom ik in een oude Citroën met karretje aan de trekhaak in Leeuwarden aan.

In het karretje een oude Mirror. Op de vraag of ik al lang met het bootje voer kon ik naar waarheid antwoorden dat het de eerst keer zou zijn dat ik het klompje te water zou laten.  De verbazing was van de gezichten te lezen. Ook kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat men mij als een potentieel probleem zag.  Zou het wel blijven drijven?  Is die vent niet zwaarder dan het bootje aankan?

In de eerste kilometers hoop ik te hebben bewezen dat er  in ieder geval  kans bestond dat ik Dokkum zou halen.  Die hoop voedde mijn  gedachte de stad te kunnen passeren zonder het lot te delen, dat een oude  Britse monnik halverwege de achtste eeuw  trof, om van verder door mij veroorzaakt oponthoud door Titannic-achtige of ander vormen van rampspoed. Ik kan namelijk begrip opbrengen voor hen, die zich over mij en mijn geestelijk welzijn zorgen hebben gemaakt.

Omdat op die eerste dag de wind zo zwak was, dat een der aanwezigen met kielhalen werd bedreigd wegens zijn niet geheel uitgekomen weersvoorspelling, heb ik regelmatig moeten roeien.  Daardoor merkte ik wel, dat zich in mijn lichaam spieren bevinden, waarvan het bestaan mij niet bekend was.

De volgende dag was het een dag met heel ander weer.  Dit weer werd door sommigen onder ons aangegrepen, latente hulpverleningsbehoeften van anderen op de proef te stellen.  We hebben kunnen constateren dat het daarmee wel snor zat. Daarna op het moederschip eten en kontsoppen.

De zaterdag was er een om in te lijsten. Van start tot de (waar gebeurde) verhalen.

Tot en met het afscheid op zondag heb ik enorm genoten.

Ik hoop bij een volgende Dorestad raid u allen weer te treffen.

 

*   *   *