Hieronder twee verslagen van Natuurlijk Vaarders over hun ervaringen met het grote zeilevenement in Morbihan, zuid Bretagne, 27 mei – 1 juni 2019.

La Semaine du Golfe  de Morbihan, 10ème édition

Voor ons de eerste keer.  Zaterdag 25 mei kwamen we aan in Larmor Baden, waar het al gezellig druk was in de haven. Met de assistentie van behulpzame en vriendelijke vrijwilligers hadden we de boot snel in het water, al moesten we wel even wennen aan de Franse methode. Niks voorzichtig met de lier, maar hoppa aan twee lijnen het water in. Werkte perfect. Zondag hebben we wandelend de prachtige kust verkend. Maandagmiddag maakten we kennis met het bijzondere water van de golf op weg naar Port Navalo voor de start van La Semaine.  Ook daar in de haven veel vrijwilligers in zodiacs, die je aan land brengen en weer naar je boot. Bij de start van de openingsparade zijn we een stuk naar buiten gezeild om daarna achter de Oosterschelde aan te varen.
Dinsdag genoten van de tocht naar Ile D’Arz en het spektakel daar.
Woensdagmorgen maakten we kennis met Alain Dupuis, onze capitaine, die in duidelijk Frans, doorspekt met veel grappen ons de info voor die dag doorgaf, ook de Engelse vertaling was, als je een beetje je best deed, goed te volgen. Eerst weer naar Port Navalo, ’s middags naar Locmariaquer,  via Larmor Baden, tegen de wind in, dus kruisen. Voor de mensen op de kade in Larmor Baden een schitterend gezicht, hoorden we de volgende dag van Alain. Ook hier werden we  door de vele bénévoles (vrijwilligers) hartelijk ontvangen en geholpen. Ook hier  lekker eten, dat kunnen die Fransen, voor grote groepen een maaltijd maken, zonder dat je het gevoel krijgt uit de gaarkeuken te eten.
Helaas blijkt dat het transport van en naar de camping dat ’s morgens zo vlekkeloos verloopt, ’s avonds hapert. Ook de andere avonden moet er soms lang gewacht worden.
Donderdag met de stroom mee naar St-Goustan, een stop midden in de rivier bij twee oesterboten, een gezellige chaos van aangemeerde bootjes, een hoop geklauter en lekkere oesters. Prachtige tocht.
Vrijdag via Port Navalo, waar we de Belem opwachten en een stop in  le Logeo naar Port Anna, weer een  mooie tocht, wat weinig wind, maar heerlijk weer.
Zaterdag, de slotdag, helaas weinig wind, maar hoge golven en wervelingen voor we bij Port Navalo zijn. We kijken wat bezorgd naar de kleine open bootjes zonder motor, maar alles gaat goed en de zodiacs zijn in de buurt. We zijn vroeg en gaan naar buiten, de zee op, waar wel een lekker windje staat en kunnen zo nog een uur heerlijk zeilen. Dan wachten op de tall ships voor de Grande Parade. Overal langs de kust staan mensen. De kleine boten wachten in de kom bij Port Navalo. We zijn met veel, maar tot onze verbazing zijn vrijwel alle Nederlandse bootjes verdwenen. Als de grote boten de Golfe binnen varen krijgen we door een sirene het sein om te vertrekken en een armada van kleine zeilen komt de Golfe in. Een prachtig gezicht. De apotheose van een geweldig evenement. Zo goed georganiseerd, door zoveel , zeker 3000 vrijwilligers, die het ons mogelijk hebben gemaakt een week lang zorgeloos genietend door die schitterende baai van Morbihan te varen.  Zo’n indrukwekkende Grande Parade is dan ook een beloning voor al hun inzet en enthousiasme, daar moet je gewoon bij zijn.
Aan het eind van de middag bij Bois Bas (Port Blanc) de boot uit het water gehaald, ook weer prima geregeld, niet hoeven wachten, hulp als dat nodig was, zoals dat de hele week het geval was.
Wij kijken met veel plezier terug op een bijzondere zeilweek.

Equipage du Merlijn

Belevenissen tijdens de Semaine du Golfe  2019

Ik zit nog een beetje na te sudderen van een machtige week in Frankrijk (en dat is al een week geleden!).

Dit jaar zouden we met een groep van 10 boten  van Natuurlijk Varen deelnemen aan de Semaine du Golfe in Bretagne.

Dat wil niet zeggen dat wij de enige Nederlandse deelnemers waren, want er we hebben daar valken, zesienkwadraten, spankers, twaalfvoetsjollen en andere bootjes van Nederlanders gezien die allemaal op dit evenement waren afgekomen.

Door ongelukkige omstandigheden werd onze groep gedecimeerd tot 7 boten wat heel erg jammer was.

Wij zouden de heenreis in 2 etappes rijden en de stop over was gepland in Honfleur.

Wij waren daar al eerder geweest op de camping “sur La Phare” en dat was ons prima bevallen.

Dirk en Hein, Ben en Yvonne, Eric en Sylvia (met aanhang), hadden Honfleur ook uitgekozen om de nacht door te brengen.

Eerst een biertje bij de tent en daarna met z’n zessen langs de (drukke) haven geslenterd en toen een restaurantje onveilig gemaakt.

Eric zwierf nog ergens met de familie in het stadje rond maar die zouden we later nog spreken.

Supergezellig met veel gelach en sterke verhalen.

De volgende dag waren we na een vlotte reis om een uur of drie al op de camping in Port Blanc, zodat we na de opbouwrituelen van de tenten nog ruim de tijd hadden om de boten te laten dobberen.

Dit is daar altijd een ietwat stressige aangelegenheid want iedereen wil snel te water (onze flottielje telde meer dan 100 boten) en dat onder regie van een Franse capitaine du port … kun je je dat voorstellen!

Mijn Frans is abominabel, dus de conversatie moet in het Engels… nou was het Engels van de capitaine van dezelfde kwaliteit als mijn Frans – dus dat schoot niet erg op.

Achter aansluiten in de lange rij was het devies.

Iedereen is daar druk bezig om z’n bootje klaar te maken maar dat gaat over het algemeen uiterst traag en chaotisch dus wij stonden al gepikt en gedreven klaar toen onze voorligger nog maar net was begonnen.

Margreet zag de bui al hangen en ging een praatje maken met de capitaine,

“we are ready, sir, can we launche?  Ah, mais oui madame, when votre bateau is read , you may go tot the slipway!”

Dat was niet tegen dovemans oren en Margreet spurtte terug naar de auto.

“snel…we mogen ”…Verbaasd reageerde ik nogal traag maar ik weet hoe zij autoriteiten weet te bespelen dus een beetje gegeneerd reed ik de hele rij voorbij en plantte de trailer meteen op de helling naast de boot van Dirk en Hein.

Commentaar was natuurlijk niet van de lucht!

“Tja,.. NORMAAL doe ik dit nooit, .. maar we mochten van de capitaine “ was mijn enige verweer.

Herman lag ook al te water en we kregen dezelfde boei toegewezen.

Helemaal prima, want je weet nooit wat voor landhaai je anders tegen je aan krijgt.

We liepen met truien en jassen aan want de eerste dagen was het behoorlijk fris.

Maandag hebben we watergewenning gedaan en een beetje rond de tent gepionierd en dinsdag begon het feest met een bijeenkomst van alle flottieljes bij het eiland “île d ’Arz“.

Wie dit ook leest… je moet dit een keer hebben meegemaakt!

Meer dan duizend boten, bootjes, jachten, windjammers, roeiboten en varend wrakhout, voor anker, aan een meerboei of op het strand (schoon wit zand ) en honderden toeschouwers (misschien wel duizend of meer) op de wal.

Muziek, dans en eten bepalen daar de sfeer en neem van mij aan, die was fantastisch.

De volgende dagen werd het steeds warmer en zonniger met als enig minpunt dat de wind omgekeerd evenredig afnam.

De voorspelling voor de afsluitende zaterdag was dan ook 25 tot 30 graden bij 1 Bft.

Wij moesten vanuit Port Anna naar Port Navalo varen maar we hadden besloten om dat niet te doen omdat we geen motor hebben. Met hulp van Ben, die wel in het gelukkige bezit is van een motor, werden we richting helling gesleept waar we voor de meute de boot op de trailer hebben gezet.

Dat was een prima actie zodat we in de schaduw bij de tent onder het genot van een cidertje de afgelopen dagen konden evalueren.

Minpunten voor deze aflevering waren de afwezigheid van een aantal deelnemers door gezondheidsperikelen van het thuisfront,  de gebroken bezaan en giek van Ben (wie heeft die boot getuigd?) en de verloren portefeuille van Eric die echter weigerde om zijn vakantie hierdoor te laten bederven – hulde Eric.

Pluspunten te over… Het weer, de mensen, het eten (voor degene die van oesters houdt ) en vooral het water wat je nergens anders zo tegenkomt.

DUS.. natuurlijk vaarders… volgende keer met z’n allen naar Morbihan !

Even nog een dingetje:

Dit evenement is 20 jaar geleden opgezet om het toerisme in deze streek aan te wakkeren maar het dreigt het doel voorbij te schieten.

De mensen komen zo massaal naar dit gebeuren toe, dat het uit de hand dreigt te lopen. De oevers worden door de grote hoeveelheid toeschouwers beschadigd en bevuild en er gaan stemmen op om de Semaine du Golfe maar om de 4 jaar te organiseren.

Laten we hopen dat het niet zo’n vaart zal lopen, dan zien we elkaar over 2 jaar in Bretagne.

Bekijk de foto’s en de video’s

 Hans en Margreet Arends (Wuptem)